ကိေလသာကို သတ္ျခင္းသည္ကား မဂ္၊

မဂ္ဆိုသည္မွာ သူ႕ဆိုင္ရာ ကိေလသာကို သတ္ျဖတ္ခ်လိုက္ျခင္း၊ ဖိုလ္ဆိုသည္မွာ ရန္ကင္းသျဖင့္ ေအးခ်မ္းျခင္း၊ သို႕ေၾကာင့္ မဂ္ႏွင့္ဖိုလ္ ထိုႏွစ္ခင္းတို႕သည္ အေၾကာင္းခံႏွင့္ အက်ဳိးဆက္ ခြဲဖ်က္မရစေကာင္းေသာ အတြဲမ်ားသာ ျဖစ္ၾကေလရာ … မဂ္အစစ္ဟုတ္မဟုတ္ မည္သူ႕ကိုမွ် ေမးၾကည့္စရာ မလိုၿပီ။ အတုအစစ္ ခြဲျခားနည္း မည္သူ႕ထံမွလည္း နည္းခံေနစရာ မလိုၿပီ။ မဂ္မသိ ဖိုလ္ႏွင့္ညိွစကားပမာ ခ်ဳပ္ျပတ္မႈသိေသာ အသိ၏ေနာက္၌ အၿငိမ္းဓာတ္ အေအးဓာတ္ႀကီး လိုက္မလိုက္ျဖင့္ ခ်ိန္ကိုက္သိႏိုင္သည္။ ကိုယ့္အတြင္းရိွကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ထိုးထြင္းသိျဖင့္ သိႏိုင္ေသာ ကိန္းေသနည္းပင္တည္း။ ထိုမဂ္အေၾကာင္းခံ၏ ဖိုလ္အက်ဳိးေပး အေအးသည္ သခၤါရုေပကၡာရိွသမာဓိပႆဒၶိေအးမ်ားထက္ အဆမ်ားစြာ သာလြန္သည္ကိုလည္း သတိျပဳေလဦး။ သို႕မဟုတ္ ေဆာင္းေအးႏွင့္ ေဆာင္းေရေသာက္ေအး ႏွစ္တြဲခြဲသိၾကည့္လိုက္ပါ…။ ခရီးသြားႏွင့္ စမ္းေရႏွင့္ ထိုဖိုလ္အရသာ၏ ေအးျမပံုကို ခံစားလိုက္ရေသာ ေယာဂီ၌ကား … ေႏြေခါင္ေခါင္ တလင္းေျပာင္ေျပာင္ ေနပူက်ဲက်ဲထဲ၀ယ္ ခရီးခဲတရၾကမ္းႏွင္လ်က္က ရန္သူ႕လက္မွ ရုန္းထြက္လာခဲ့ရေလသူတစ္ေယာက္ရန္သူႏွင့္လည္းေ၀း ေတာအုပ္စမ္းေရအိုင္ေဘးလည္းအေရာက္ တစ္ဖန္ စမ္းေခ်ာင္း၏အစပ္ စမ္းေရႏွင့္မျပတ္ျဖစ္ေနေသာ ရြံ႕ႏြံဖတ္ဖတ္ ေတြ႕ေလရာ က။ ရန္သူ၏ ႏိွပ္စက္ခံထားရမႈေၾကာင့္ ႏြမ္းနယ္ျခင္း၊ ခ။ ခရီးခဲလမ္းၾကမ္း၏ ညွင္းပန္းခံရမႈေၾကာင့္ ပင္ပန္းျခင္း၊ ဂ။ ေနပူေလပူဒဏ္ အဖန္ဖန္ခံထားရမႈေၾကာင့္ ညိွဳးႏြမ္းျခင္း၊ ထိုဒဏ္တို႕ကို ေျပေပ်ာက္လိုမႈအား ႀကီးလာရကား ထိုစမ္းႏြံေပၚသို႕လည္း စိတ္ခ်လက္ခ် ပစ္လွဲထိုင္ခ် စမ္းေရေအးေအးေလးကိုလည္း ေသာက္ခ်လိုက္သည္ပမာ … သည့္အတူသာလွ်င္ ကိေလသာ၏ ဒဏ္၊ ရုပ္နာမ္ျဖစ္ပ်က္တို႕၏ဒဏ္၊ အတြင္းဓာတ္အခ်င္းခ်င္း အာရံုႏွင့္ အၾကည္ဓာတ္အခ်င္းခ်င္း စစ္ခင္းၾကရာမွျဖစ္ေသာဒဏ္ … ထိုဒဏ္ဤဒဏ္မ်ား အလူးအလဲခံထားရရွာေသာ အသိကေလးသည္လည္း မဂ္၏အဆိုက္ ဖိုလ္အေအးဓာတ္ႀကီးကလည္း လိုက္၍လာေခ်ေသာအခါ အၿငိမ္းဓာတ္ အေအးဓာတ္ႀကီးထဲသို႕ ေျခစံုပစ္၍ ထိုင္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။ ထိုအသိစိတ္ႏွင့္ ထိုအေအးဓာတ္ ထပ္မိသြားေသာအခါတြင္ကား … ထိုစိတ္မွတစ္ဆင့္ တစ္ကိုယ္လံုးႀကီးသို႕တိုင္ေအာင္ ငယ္ထိပ္မွေတာက္ေလွ်ာက္ ေအာက္သို႕လည္း စုန္ဆင္းေစေလၿပီ။ ခါးဆစ္ရိုးမွတက္ အထက္ထက္သို႕လည္း ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစေလၿပီ။ ထိုသို႕ခံစားေနရစဥ္ .. ခ်ဳပ္ျပတ္မႈကို သိေသာအသိကား တစ္စကၠန္႕တစ္ခ်က္စာမွ်သာတည္း၊ အေအးဓာတ္ အၿငိမ္းဓတ္ ခံစားသိအသိကား ႏွစ္စကၠန္႕ သံုးစကၠန္႕မွ်အထိတည္း၊ ထိုတြင္ ၁။ ခ်ဳပ္ျပတ္မႈကား နိေရာဓ သို႕မဟုတ္ နိဗၺာန္တည္း၊ ၂။ ခ်ဳပ္ျပတ္မႈအေပၚ သိျခင္းကား မဂ္ဉာဏ္တည္း၊ ၃။ ခ်ဳပ္ျပတ္မႈ၏ အၿငိမ္းဓာတ္ကို ခံစားေနျခင္းကား ဖိုလ္ဉာဏ္တည္း။ စိတ္မည္းမျပဴ အျဖဴခ်ည္းသက္သက္ျဖစ္ရကား အျဖဴစင္ဆံုး အေတာက္ပဆံုး၊ ညစ္ေၾကးမတင္ ပကတိျဖဴစင္လ်က္ရိွေသးေသာ တြင္းထြက္ေရႊ၊ တြင္းထြက္ေငြသားမ်ားပမာသာ။ သို႕မဟုတ္ ပန္းထိမ္ဆရာသည္ ေရႊမွ အညစ္အေၾကးမ်ားကို သန္႕စင္ကာ လက္ရာေျမာက္စြာ ရတနာအျဖစ္ ထုလုပ္ၿပီး မွန္လံုခန္းႀကီးထဲ ထည့္ျပထားသည့္ပမာတည္း။ ညစ္ေၾကးမတင္ ပကတိစင္ၾကယ္ေနေသာ ႏွလံုးသာအၾကားမွ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ထို စိတ္တန္ခိုး စိတ္သတၱိမ်ား၏ အေရာင္ကား ဘယ္အရာႏွင့္မွ် ႏိႈင္းယွဥ္၍ မရစေကာင္းၿပီ။ အသစ္တည္ၿပီးစ တိုက္အိမ္ တိုက္ခန္းေလးတစ္ခု ထိုဖိုလ္စိတ္မ်ား ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ စိတ္သည္ မိမိရႈလက္စ ရုပ္နာမ္ျဖစ္ပ်က္ကိုသာ ေကာက္ကိုင္ရေတာ့၏ ။ ထိုသို႕သာ ေကာက္ကိုင္လိုက္ရေသာ္လည္း ဖိုလ္ေဇာက်ရာရိွ ေစတနာ၏ ေစ့ေဆာ္အားသည္ အလြန္ အင္အားႀကီးမားသည္ကတစ္ေၾကာင္း မည္သည့္ကမၻာ မည္သည့္သံသရာ မည္သည့္ဘ၀မွာမွ မရဖူး၊ မေတြ႕ဖူးခဲ့ေသာ အေတြ႕အထိႀကီး ျဖစ္ေနသည္က တစ္ေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ စိတ္သည္ ဖိုလ္ေဇာက်ရာ အတိတ္အာရံုဆီသို႕သာ ေျပးသြားေခ်ေတာ့သည္။ ဖိုလ္စိတ္က်စဥ္တုန္းက ခံစားခဲ့ရပံုမ်ားကိုသာ တသသ သတိရေနေခ်ေတာ့သည္။ ၄င္းကိုကား ပစၥ၀ကၡဏဉာဏ္ဟူ၍ ေခၚဆိုရေခ်၏ ။ သို႕မဟုတ္ ရၿပီးဖိုလ္ခ်မ္းသာကို ျပန္လည္ခံစာေနပါသည္ဟုူ၏ ။ ၄င္းပုဂၢဳိလ္ကို ဖလသမာပတ္ ၀င္စားေနေသာသူဟူ၍ ေခၚဆိုရပါ၏ ။ စိ္တ္ျဖဴစင္မႈျဖင့္ ထိုသို႕ခံစားေနစဥ္ … စိတ္သည္ ေတြးစိတ္လည္းမသြင္း ေျပးစိတ္လည္း မပင္းဘဲ အလြန္ရွင္းလင္းေသာအျမင္ျဖင့္ အထူးၾကည္လင္လ်က္က တည္၏။ ေဆာက္ၿပီးစ တိုက္သစ္တစ္ခု၏ အတြင္းခန္းထဲ၀ယ္ တစ္ေယာက္ထီးတည္း ေအးခ်မ္းၿငိမ္သက္စြာ ထိုင္ေနရသည့္ပမာ အရႈပ္အေထြး ကင္းရွင္းစြာ ပကတိအသိ ပကတိအၾကည့္ျဖင့္ အျမင္ၾကည္လ်က္ပင္ ရိွေခ်၏ ။ ထို ဖိုလ္ခ်မ္းသာ ခံစားရမႈကား အာရံုေပၚတိုင္းလည္း ျဖစ္ပြားေနတတ္လွ၏ ။ ကိုယ္၀င္ခ်င္သလို၀င္၍ရေသာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ကဲ့သို႕ပင္ျဖစ္၏ ။ ဖိုလ္ေဇာက်စဥ္ အားႀကီးမႈစိတ္စဥ္သို႕လိုက္၍ အခ်ဳိ႕ကား ရႈပြားေနက် ျဖစ္ပ်က္ ရႈလ်က္ကပင္ ဖိုလ္ေဇာဆီသို႕ ထိုး၀င္ေျပး၏ ။ အခ်ဳိ႕ကား ဖလသမာပတ္ ၀င္စားလိုခ်ိန္ အာရံုျပဳသည္ႏွင့္ အဆင့္ဆင့္ ကူး၀င္၏ ။ ရၿပီး ဖိုလ္ခ်မ္းသာကိုခ်ည္း ထိုသို႕ တရစ္၀ဲ၀ဲခံစားေနျခင္းသည္ကား ေရွ႕ခရီးဆက္ တစ္ေကြ႕ထြက္ရန္၏ အဟန္႕အတားဆိုသည္ကိုလည္း သတိ ရိွပါေလ။ ရၿပီး ဖိုလ္ခ်မ္းသာကိုခ်ည္း ထိုသို႕ အလယ္ကြက္ကြက္ အေတြ႕ဖက္ေနျခင္းသည္ကား ေရာင္းရာ၀ယ္ရာတို႕မွ အျမတ္ထြက္လာေသာေငြကို အခါခါထုတ္ ေရတြက္ေနပံုမ်ဳိး ဆိုသည္ကိုလည္း သတိရိွပါေလ။ အသစ္လာလွ်င္ အေဟာင္းကြာရန္ႀကိဳးစားပါ အကယ္လို႕ သင္သည္ ေရွ႕ခရီးအထြက္ ဆက္ခ်င္ခဲ့ေသာ္ ရၿပီးဖိုလ္ခ်မ္းသာသို႕ စိတ္မေရာက္ေစရန္ အဓိ႒ာန္ျဖင့္ ျဖတ္ေတာက္ခ်အပ္၏ ။ ဤေနရာသည္ ငါ့အတြက္ ေဘးရန္မကင္းေသးၿပီ ။ ၀ိသာခါမ လင္ေတာ္ကိုပုည၏ အသံုးေတာ္ခံဘ၀မွ မထရေသးသည္ကို ေအာက္ေမ့ရာ၏ ။ ၀ိသာခါမ အတြင္းရိွ ရာဂေသြး ေဒါသေသြးတို႕က ကလိခံေနရသည္ကို သတိရိွရာ၏ ။ ေသာတာပန္ အနာထပိဏ္ဘ၀ မယားပုညလကၡဏ၏ လက္မွ မထြက္ေသးသည္ကို အမွတ္ရရာ၏ ။ အနာထပိဏ္၏ဘ၀ မယားကိစၥသားကိစၥ လက္မွမခ်ရေသးသည္ကိုလည္း အမွတ္ရရာ၏ ။ ငါသည္ ေလးဘက္သြားမွလြတ္ေသာ္လည္း ႏွပ္မစင္ေသး၊ ငါသည္ ႏွပ္ပင္စင္ေသာ္မွလည္း သခၤါရ၏ ျပဳျပင္မႈေအာက္က မလြတ္ေျမာက္ေသး။ ဤသို႕ေသာ(သူ႕ဖိုလ္ခ်မ္းသာ၌ အမုန္း၀င္ေစေသာ) ဆင္ျခင္ဉာဏ္တို႕ျဖင့္ ျဖတ္ေတာက္အပ္၏ ။ ျဖတ္ေတာက္တတ္ပါမွလည္း ေရွ႕ခရီးဆက္၍ ရ၏ ။ မိမိရိွ ရုပ္နာမ္ျဖစ္ပ်က္သို႕ ယခင္ရႈေနက်အတိုင္း ရႈမွတ္ျခင္းျဖင့္သာ အဆင့္တက္ရပါသည္ကို အားကိုးတတ္ပါမွလည္း ေရွ႕ခရီး ဆက္၍ ရ၏ ။ ထိုသို႕မဟုတ္ပါက မေတြ႕စဖူး အေတြ႕ထူးႀကီး ျဖစ္ေန၍ ၿငိတြယ္ေနသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ကမၻာ့ကမၻာ သာသနာႏွင့္ ၾကံဳတိုင္း ေတာင့္တခဲ့သည္ကို ရေနသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ကာမအရသာထက္ေကာင္းေသာ ဓမၼအရသာ၌ ခံေကာင္း ေကာင္းေနသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းတို႕ေၾကာင့္ လမ္းေၾကာင္း ထစ္ေငါ့ေနတတ္လွေခ်သည္။ ငါတို႕ေခတ္ တစ္မဂ္မွ တစ္မဂ္သို႕ မကူးဆက္ႏိုင္ျခင္းသည္ ယင္းအေၾကာင္းခံတရားမ်ားေၾကာင့္ဆိုက မမွားတန္ရာၿပီ။ မယားၿငိ သားၿငိကမွ တရားမမိသည္မဟုတ္၊ တရားအၿငိကလည္း တရားမမိသည္ကို သက္ေသထူေနျခင္းတည္း ။ ဤသို႕ ၿငိကပ္ေနျခင္းကပင္ မိမိ၌ ကိေလသာအား ႀကီးလွပါေၾကာင္း ၀န္ခံခ်က္ေပးျခင္း မဟုတ္ေလာ။ ခရီးမဆံုးမီ ခါးေတာင္းက်ဳိက္ မျဖဳတ္ေလႏွင့္ဦး စိတ္ဓာတ္မည္းသူ ျဖဴလိုမူ တူရႈခရီးဆက္ ၊ ဤသို႕ ဆိုအပ္ခဲ့ၿပီးေသာ အစီရင္ျဖင့္ပင္ သစိတၱ ပရိေယာဒါပနံအရ စိတ္ဓာတ္ျဖဴစင္ပံု အျခင္းအရာ ရိပ္မိႏိုင္ေလာက္ရာ၏ ။ ထို႕ထက္ဆက္၍ ျဖဴစင္လိုပါေသာ္ကား… တစ္မဂ္မွတစ္မဂ္သို႕ တက္၍တက္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တစ္ဖိုလ္မွတစ္ဖိုလ္သို႕ ထြက္၍ထြက္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျဖဴစင္သည္ထက္ ျဖဴစင္စြာ ႀကိဳးစားၾကကုန္ရာ၏ ။ တစ္မဂ္မွ တစ္မဂ္သို႕ တက္ၾကရာတြင္ သင့္မွတ္ခ်က္တစ္ခ်က္လွ်င္ အမည္း တစ္စက္တစ္စက္ေပ်ာက္ အျဖဴတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေတာက္ေစ၏ ။ မဂ္က် ဖိုလ္၀င္ အရိယာဇာတ္၀င္ၿပီး သူတစ္ဦး၏ လက္၀ယ္ရိွ ရႈမွတ္ခ်က္တစ္ခ်က္ဟူေသာ မဂၢအရာသည္ ေငြစင္တစ္မတ္ပမာ ေၾကးစြာ၏။ အစစြာေသာ ၀ိပႆနာရွင္လက္၀ယ္ရိွ မွတ္အားကဲ့သို႕ ငါးျပားတစ္ေစ့ မဟုတ္ေတာ့ၿပီ။ တစ္မဂ္တစ္မဂ္သို႕ ခရီးေပါက္သြားလွ်င္ကား အျဖဴတစ္ခ်က္အေတာက္ အမည္းလည္း တစ္ကြက္ အသက္ေပ်ာက္ေစ၏။ မဂ္က်ဖိုလ္၀င္စဥ္ရိွ အရိယာဇာတ္သားတစ္ဦး၏ ရႈမွတ္ခ်က္ဟူေသာ မဂ္အရာသည္ကား ေငြစင္တစ္က်ပ္ပမာ ေၾကးစြာ၏။ မဂၢင္အရာရိွမွတ္အားကဲ့သို႕ မတ္ေစ့တစ္ေစ့ မဟုတ္ေတာ့ၿပီး။ က။ အစစြာေသာ ၀ိပႆနာရွင္၏ မွတ္ခ်က္တစ္ခ်က္သည္ မဂၢင္အရာ၀င္ရာ၏ အေျခခံမွ်သာဆိုသည္ကို သတိရိွရာ၏ ။ ခ။ အရိယာဇာတ္သား၏ မွတ္ခ်က္တစ္ခ်က္သည္ မဂ္၀င္ရာ၏ မဂၢင္အရာဆိုသည္ကို သတိရိွရာ၏ ။ ဂ။ မဂ္က်ဆဲကာလ၏ မွတ္ခ်က္တစ္ခ်က္သည္ကား ေရွ႕မဂ္သြားရာ ဖ၀ါး ေနာက္မဂ္ အထပ္ထားေသာမဂ္အရာ၏ မဂ္ဆိုသည္ကို သတိရိွရာ၏ ။ ထိုသို႕ ေပ်ာက္ေသာ အစက္အကြက္တို႕ ကုန္ခန္းေသာ္ ေပါက္ေသာအျဖဴ ခ်က္တို႕ခ်ည္း အာရံုတိုင္း၏ ေနရာအျပည့္လင္းမည္ကိုလည္း တစ္ထစ္ခ် ယံုၾကည္အပ္၏ ။ သစိတၱပရိေယာဒါပနံ၏ စိတ္အျဖဴစင္ဆံုးကာလသည္ အရဟတၱမဂ္ျဖင့္ ကိေလသာအားလံုးကို အၾကြင္းမဲ့ လက္က်န္မရိွ ပယ္ဖက္ၿပီးေသာ အရိယာအရွင္သခင္ႀကီးမ်ား၏ အရိုက္အရာခံခ်ိန္ကာလပင္တည္း။ ထိုအခ်ိန္မ်ဳိးႏွင့္ ထိုအခ်ိန္မ်ဳိး၏ ေနာက္ပိုင္းရိွ စိတ္ေတာ္မ်ားသည္ အသိရိွေနသည့္အေလ်ာက္ မသိမရိွၿပီ ။ မသိမရိွေတာ့သည့္အေလ်ာက္ အသိရိွေနၿပီ ။ သို႕ေၾကာင့္ မသိရာမွျဖစ္ေသာ ပူပန္ေနာက္က်ဳျခင္း ဥဒၶစၥ ကုကၠစၥမ်ား မလာၿပီ။ မသိရာမွျဖစ္ေသာ ျမတ္ႏိုးတက္ၾကြ မာန္ထျခင္းမာန ကင္းပၿပီ။ မသိရာမွျဖစ္ေသာ စိတ္မခန္႕ ကိုယ္မၾကံ႕မႈ ထိနမိဒၶမ်ားလည္း ဖယ္ရွားသြားၿပီ။ ခ်စ္မုန္းႏွစ္ပါး ငါစြဲမ်ားႏွင့္ က်န္အယုတ္တရားမ်ား ယခင္ကပင္ ေရွာင္ရွားသြားၿပီ ။ ထိုစိတ္မ်ဳိးမွမျဖဴ မည္သည့္စိတ္ ျဖဴမည္နည္း။ သို႕ပါေသာေၾကာင့္ သစိတၱပရိေယာဒါပနံဟူ၍ ဘုရားရွင္တိုင္း၏ အဆံုးအမကို လိုက္နာလိုၾကပါကုန္ေသာ အရိယာေလာင္းလ်ာ သူေတာ္စြာတို႕သည္ ထို အရဟတၱဖိုလ္သို႕အေရာက္ ခရီးေပါက္ေအာင္ ေတာက္ေလွ်ာက္သြားၾကပါေလကုန္ … ေရႊေက်ာင္းကုန္းဆရာေတာ္(မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္) ၀န၀ါသီေဉယ်ဓမၼသာမိေထရ္ ၏ ဓေမၼာ၀ါဒကထာ မွ ေကာက္ႏႈတ္ပူေဇာ္ပါသည္။ http://348dhamma.blogspot.com/2012/12/blog-post_31.html?m=1